[zaloguj się]

26. Formy podstawowe w różnych tekstach.

Jeżeli w danym tekście stwierdzimy istnienie formy podstawowej wyrazu hasłowego tylko w jednej odmiance, wówczas sprowadzamy do niej również pozostałe formy gramatyczne z tego źródła; za wątpliwe uznajemy tylko przykłady z tekstów, w których forma podstawowa nie występuje albo posiada kilka wariantów. Tak np. w tekstach, gdzie wyraz wszytek będzie miał we wszystkich formach przypadkowych z wyjątkiem N pl m pers tę postać słowotwórczą, a w N pl m pers formę wszyscy, zaliczamy wszystkie użycia do postaci wszytek. Tam, gdzie w tych samych warunkach znajdzie się wszytek i wszystek, formy wszytcy i wszyscy zaliczamy odpowiednio do obu odmianek. Jeżeli zaś obok wszytek i wszystek N pl m pers wykaże tylko wszyscy, tę ostatnią formę uznamy za wątpliwą.


a. Uwaga wyjaśniająca.

Przy hasłach wielokartkowych, gdzie mogą powstać pozorne rozbieżności między statystyką odmianek hasłowych i liczbami w paradygmacie, zapisujemy (w klamrze in continuo tuż po rozliczeniu tekstowym form podhasłowych) krótką uwagę uzasadniającą tę rozbieżność. Najprostsza postać tej uwagi (w hasłach rzeczownikowych, nienastręczających poza tym problemów interpretacyjnych) powinna brzmieć:

[Za postaci wątpliwe uznano przypadki zależne z tekstów, w których nie ma zaświadczonej pewnej odmianki lub występują obie pewne odmianki. Przypadki zależne z tekstów, gdzie występuje jedna odmianka pewna, zostały pod nią podciągnięte.]
Dotyczy to wypadków, gdy warianty występują tylko w formie N sg.
W wypadkach bardziej skomplikowanych gramatycznie uwaga jest odpowiednio bardziej szczegółowa, np. s.v. KILKA (z odmianką kilko):
[Za postaci wątpliwe uznano przypadki zależne odmienne: G -a oraz A m pers -a z tekstów, w których nie ma zaświadczonej pewnej odmianki lub występuje jedna odmianka pewna, zostały pod nią podciągnięte.]
W wypadkach, gdzie jest mniej wzajemnych powikłań tekstowych, uwagę odpowiednio skracamy, np. s.v. HYMN (z odmianką hymna):
[Za postaci wątpliwe uznano L sg, N, A, I pl oraz L pl -ach z tekstów, w których nie ma zaświadczonej pewnej odmianki.]
Przykład formuły dla przysłówków na -o i -e:
[Za postaci wątpliwe uznano comp (i sup) z tekstów, w których nie ma stopnia równego lub występuje on w obu odmiankach. Comp (i sup) z innych tekstów został(y) podciągnięty(-e) pod panującą w nich wyłącznie postać stopnia równego.]