Ur. w r. 1552 w Drohobyczu (w ziemi przemyskiej, Ruś Czerwona); zm. w 1598. Pochodził z zamożnej rodziny mieszczańskiej.
Uczył się u jezuitów w Kaliszu (jako uczeń witał mową łacińską Hozjusza), w Akademii Wileńskiej uzyskał doktorat. W 1579 – jako jezuita – został kaznodzieją i spowiednikiem Stefana Batorego, a potem Zygmunta III; był kapelanem obozowym hetmana Mieleckiego; w latach 1590 – 1598 pełnił obowiązki superiora domu jezuitów we Lwowie; był też profesorem gramatyki, poetyki i retoryki; prowadził misje apostolskie w Braniewie, Krakowie, Wilnie, Grodnie i Lwowie. W r. 1598 towarzyszył królowi Zygmuntowi III do Szwecji; w czasie podróży morskiej do Polski został zabity przez żołnierzy z floty Karola Sudermańskiego.