Ur. ok. r. 1526 prawdopodobnie w Lesznie (ówczesny pow. Wschowa, woj. poznańskie, Wielkopolska); zm. w 1592 podczas podróży do Oławy na Śląsku. Pochodził z jednej z najzamożniejszych, dygnitarskich rodzin szlacheckich w Wielkopolsce.
Kształcił się w kolegium Lubrańskiego w Poznaniu, pod kierunkiem Krzysztofa Hegendorfina. W 1549 porzucił katolicyzm, przystąpił do braci czeskich, przeszedł na kalwinizm, zorganizował ośrodek tego ruchu w Radziejowie, sprowadzając tam i osadzając A. Prażmowskiego, gorliwego szerzyciela wyznania kalwińskiego; opiekował się szkolnictwem różnowierczym (szkoła w Lesznie). Był starostą radziejowskim (ok. 1548) i wojewodą brzesko-kujawskim; w 1562 marszałkował izbie poselskiej; w 1578 – 1580 był przełożonym mennicy koronnej; w 1580 został kasztelanem śremskim.