[zaloguj się]
[pdf]

MORZYĆ SIĘ (5) vb impf

się (5), [się].

o jasne.

Fleksja
inf morzyć się
indicativus
praes
sg
3 morzy się
praet
pl
3 m pers morzyli się
imperativus
sg pl
2 m(o)rz się mórzmy się

inf morzyć się (2). ◊ praes 3 sg morzy się (1). ◊ praet 3 pl m pers morzyli się (1). ◊ imp 2 sg m(o)rz się (1). ◊ [2 pl mórzmy się.]

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI w.

Znaczenia
Głodzić się (5): przed południem poſpolicie odchodzi chęć iedzenia [...] á poſpolicie gdy ſie kto długo morzy tedy głowa boli j zatacża ſie. GlabGad G2v; BielSpr 49; SienLek 96v.

W przeciwstawieniu: »objadać się ... morzyć się« (1): z poſtu ſye nie obiaday: z obiedzenia ſye nie morz. SienLek 10v.

[Zwrot: »głodem się morzyć« = abstinere a cibis, inedia se conficere Cn: A kiedy na nás pán głodu nieprzepuſzczá/ głodem śię niemórzmy ani ſobie przyrodzeniá pſuimy MurzNT 14 (Linde).]
Szereg: »morzyć się a mało jadać« (1): á tak iemu thrzeba więcey pokarmu niż onemu ktori ſie nałożył morzić á mało iadać. GlabGad K6v.

Synonim: głodzić się.

Formacje współrdzenne cf MORZYĆ.

JB