[zaloguj się]
[pdf]

BEG (296) sb m

beg (264), bek (22), bej (3), berg (1); bek StryjKron (2), ActReg, CzahTr (3); beg : bek MiechGlab (4 : 3), LibLeg (2 : 9); beg : berg BielSpr (1 : 1); beg : bek : bej BielKron (256 : 8 : 3).

Teksty nie oznaczają é; prawdopodobnie e jasne (tak w beglerbek).

Fleksja
sg
N beg, bek, bej
G bega, beka, beja
D begowi, bekowi
A bega, beka
I begi(e)m, beki(e)m, bergi(e)m
L begu
V begu

sg N beg (158), bek (19), bej (2). ◊ G bega (22), beka (5), beja (1). ◊ D begowi (27), bekowi (1). ◊ A bega (25), beka (1). ◊ I begi(e)m (6), beki(e)m (3), bergi(e)m (1). ◊ L begu (21). ◊ V begu (5).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Beg, bek, bej – w językach tureckich: pan; tytuł grzecznościowy, a ponadto w Turcji tytuł dowódców wojskowych, na Krymie tytuł naczelników możnych rodów (296): Zá cżym powiedźiał ten Bek/ że ſię y wy ſtrześćie/ ábyśćie przez te wiele głow [smoczych] iáko nie poniſzcżełi. CzahTr D4.
Zestawienie z przymiotnikiem od nazwy miejscowej siedziby danego beja (1): Acż ſnać dawne ále teras nie dawno nam kilkom powiedźiáne od Ferhat Beká Kopáńſkiego śieſtrzeńc [!]. CzahTr D3.

Zestawienia z imieniem własnym [po imieniu] (294): MiechGlab 25, 27, 40, 69 {3 r.]; Alye my Ianuſz beck othey Condiciyey powyedzial. LibLeg 9/50v, 7/9v, 100v, 9/51, 10/58v (11); Potym Skánderbek vpátrzywſzy ſwoy cżas/ poſłał po ony ludzi co ie był ná leſie záſádził BielKron 243v; Ządaſz Skánderbegu złoſliwey śmierći/ cudney ſławy BielKron 246; poſłał miáſto ſiebie Aryminiuſá doktorá przyiacielá ſwego do Luftybeiá Báſze BielKron 311v, 239v, 241v, 243v, 246, 257 (267); Papież miał iść Konltántynopolá dobywáć pod Máchometem z Iurkiem Szkánderbergiem BielSpr 59, 52, 56v; ieden vf wiodł Rutłubách Soltan/ drugi ſprawował Kaczybeykierey StryjKron 416, 416 [3 r.]; ActReg 24; CzahTr D3, D4.

Zestawienie z imieniem własnym, po poprzedzającym je tytule perskim = szach, używanym także przez władców osmańskich (1): á gdy ſie iuż ſtarzał: thedy ſin iego Selimbaſzeg, ktorego naſzy Selembeg zową, panſtwo oycu odiął [Selimſzabeg, quem nostri homines Selembeg vocant. M. Miechowita, Tractatus de duabus Sarmatiis ..., Kraków 1518, d4v]. MiechGlab 69.

KN