![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: 2. BEK | Następne hasło: BEKANIE » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
BEKAĆ (2) vb impf
e jasne (tak też Cn).
Fleksja
| indicativus | ||
|---|---|---|
| praes | ||
| sg | ||
| 1 | bekåm | |
| 3 | bekå | |
praes 1 sg bekåm (1). ◊ 3 sg bekå (1) [w tekście błędnie a].
Sł stp brak, Cn s.v. beczę, bek, Linde XVI i XVIII w.
Znaczenia
O owcy i kozie: wydawać głos, beczeć; balare Mącz (2): Balo. Dicuntur oves, Bekam yáko owcá/ wrzeſzczę. Mącz 23a; Ażci niebogá kozá beká pátrząc z wozá. LeovPrzepSamb b4v.
KN