[zaloguj się]
[pdf]

BEZBROJNY (1) ai

Fleksja

D pl bezbr(o)jnym.

Sł stp, Cn, Linde brak.

W funkcji rzeczownika męskoosobowego: człowiek nieuzbrojony, nie mający broni, oręża: Tu ácżći niewiem coby zá roſpráwá owcam z wilkiem/ bezbroynym [kalka łac.: inermis] z obrzymem vzbroionym zewſząd/ proſtakom podłym z wykrętácżem miſternym/ mogłá być náleźiona CzechEp 90.

Cf NIEZBROJNY

KN