Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: BEZDENNOŚĆ

Następne hasło: BEZDNIE »

BEZDENNY (4) ai

bez- (3), beż- (1).

Oba e jasne.

Fleksja

sg
m	N	bezdenny	f	N
m	A		f	A	bezdenną

pl
A	subst	bezdenné

sg m N bezdenny (1). ◊ f A bezdenną (2). ◊ pl A subst bezdenné (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI – XVIII w.

Znaczenia

1. Nie mający dna, nie do napełnienia (3)
- Przen: Nienasycony, nie dający się nasycić (1)
2. Nie dający się zgłębić, zgruntować, bardzo głęboki, przepastny

1. Nie mający dna, nie do napełnienia; fondum non habet Cn (3):

Wyrażenie: »bania bezdenna« (2): ty w brzuch iáko w bánię bezdenną leiąc/ Bogá/ duſzę/ ćiáło y ludźie obrażaſz. WerGośc 227; Niech Bogumiłá ſrogość iádowitą Złych pánien ſłyſzy/ y wody nie ſytą Bánię beżdenną / ty pómſtę nieſkorą Którą źli biorą Ná drugim świećie. KochPieś 50.

Przen: Nienasycony, nie dający się nasycić (1):

Wyrażenie: »brzucho bezdenne«: Niechay nádemną władze nie máią Ci co ſye w márnym świećie kocháią/ [...] Których ty chćiwé bezdenné brzuchá Z wielkiégo karmiſz źiemſkiégo ruchá KochPs 22.

2. Nie dający się zgłębić, zgruntować, bardzo głęboki, przepastny; voraginosus Mącz: Voraginosus Przepáſciſty/ bezgruntny/ bezdenny/ wirowáty. Mącz 507d.

Synonimy: bezgruntny, przepaścisty, wirowaty.

Cf BEZEDNY, [PRZEZDENNY]