[zaloguj się]
[pdf]

BEZECNIK (1) sb m

Fleksja

N sg bezecnik.

Sł stp, Cn brak, Linde XVI (ten sam przykład) i XVIII w.

Człowiek bez czci, bez honoru, występny, rozpustnik: Qvinetiam scelus, postquam ludificatus est virginem, vestem, omnem misere discidit, Nád to yeſzcze bezecnik vczyniwſzy ſwą wolą nád pánną poſzárpał y podarł ná niey odźienie. Mącz 342b.

Cf BEZECNY

KN