« Poprzednie hasło: BIAŁOKOROWATY | Następne hasło: BIAŁOMLECZNY » |
BIAŁOKUROWATY (9) ai
białokurowaty (8), białokorowaty (2); białokurowaty LibMal, (4), ZapMaz, SienLek, GórnRozm, KlonWor; białokorowaty Oczko.
biåł- (2) GórnRozm, KlonWor, biał- (1) SienLek; pozostałe samogłoski jasne.
Fleksja
sg | ||
---|---|---|
m | N | biåłokurowaty |
pl | ||
---|---|---|
G | biåłokurowatych | |
D | biåłokurowatym |
sg m N biåłokurowaty (6). ◊ pl G biåłokurowatych (2). ◊ D biåłokurowatym (1).
Sł stp, Cn brak, Linde XVI (jeden z tych samych przyładów) – XVII w.
Znaczenia
O człowieku: jasnowłosy, płowowłosy, jasny blondyn (9): ZapMaz III T 1/170; yſch then Janek krawczik yeſth chlop nyſzky Byalokurowathi LibMal 1551/160, 1544/81, 1545/98v, 1550/156; SienLek 79; żeby tego oſobá kto kwituie wypiſána byłá [...] ieſli czarny/ ábo liſowáty/ álbo białokurowáty GórnRozm Lv; [Żyd czarnego włosa] Ktory wiele nędznikow nácżynił z bogátych, Ták żołtowęſych iáko białokurowátych. KlonWor [**2]v.
a. O włosach: jasny, płowy, jasnoblond (1): Phlegmátyk/ biały/ blády/ [...] włosów przyżólć/ álbo biáłokórowátych Oczko 34.
LZ