BIEGLIWY (1) ai
Sł stp, Cn brak, Linde XVII(XVIII) w.
Biegły, dobrze znający się na rzeczy, doświadczony: Tákże onym drugim/ ácz mądrym itéż biegliwym/ ále iednák częśćią proſtym/ częśćią nie śmiáłym Poſłom OrzQuin C2.
Synonimy cf 1. BIEGŁY.
Cf BIEGŁY
ZZie