[zaloguj się]
[pdf]

BIELEĆ SIĘ (4) vb impf

sie (2), si(ę) (2).

Oba e jasne.

Fleksja
indicativus
praes
sg pl
1 bieleję się bieleją się

praes 1 sg bieleję się (2). ◊ 1 pl bieleją się (1). ◊ praet 3 sg bielało się (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

1. Stawać się białym, nabierać białej barwy; płowieć; dojrzewać (o zbożu) (1):
W przen (1): podnieſcie ocżi waſſé/ a obezrzycie królewſtwa ijżetz iuż ſie bieleią ku żniwu/ a kto żnie zaplatę bierze ij zbiérá owotz/ żywot wiecżny OpecŻyw 50v.
2. Być białym, być jasnym (1):
Zwrot: »bieleć się jako śnieg«: ná ktorych [niewiastach] ſie ciáło bieláło iáko ſnieg HistAl M3.
*** Bez wystarczającego kontekstu (2): Candeo – Bieleie ſzie. Ząrze ſzie. Calep 157a; Subalbico – Bieleię ſie. Calep 1014b.

Formacje pochodne: bielić się, wybielić się.

LZ