[zaloguj się]
[pdf]

BIELENIE (12)sb n

Pierwsze oraz końcowe e pochylone, drugie jasne.

Fleksja
sg
N biélenié
D biéleniu
L biéleniu

sg N biélenié (5); -é (2), -(e) (3). ◊ D biéleniu (2). ◊ L biéleniu (5).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII – XVIII w s.v. bielić.

Wybielanie; czynienie białym, rozjaśnianie; odbarwienie; insolatio Cn (12): Y ſzłá dzyewká ſłużebna do ſynow kápłáńſkich [...] nioſąc dla przycżyny płotno ku bieleniu/ y powiedziáłá im poſelſtwo od Chuſſego. BielKron 72; O drugim bieleniu naydźieſz ná końcu Rozdźiału Dwudźieſtego. SienLek 75v.
Wyrażenia: »blizn bielenie«: Blizn biélenié SienLek Sv.

»bielenie lica; lica bielenie« (2 : 1): O zganiániu piég z licá [...] y tudzieſz o bieleniu licá z ogorzeliny. SienLek 78, 80, S3.

»bielenie ząb (zębow)« (6): A ku bieleniu ząb/ weźmi bimſu/ háłunu/ y oczkowátey ſoli zárowno [...] á tym ſobie zęby wyćieray/ tedyć będą białe. SienLek 75v; O leczeniu zębow/ y o bieleniu poczerniáłych. SienLek 76, 75v, 76, 78v [2 r.].

Cf BIELIĆ

LZ