[zaloguj się]
[pdf]

BIELNIK (2) sb m

Teksty nie oznaczają é; prawdopodobnie e jasne (tak w bielić i Cn).

Fleksja
sg
A bielnik
L bielniku

sg A bielnik (1). ◊ L bielniku (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI (jeden z tych samych przykładów) – XVII w.

Miejsce przeznaczone do bielenia płótna; solarium Cn (2): plothna syedm albo oſſm lokyeth vkradl na Byelnykv LibMal 1545/97v; potym [przędzę] zważyć niż dáć ná bielnik GostGosp 114.

Synonim: blech.

Cf BIELNICA

LZ