[zaloguj się]
[pdf]

BLECH (7) sb m

Teksty nie oznaczają é; prawdopodobnie e jasne (tak Cn).

Fleksja
sg
N blech
G blechu
L blechu

sg N blech (4). ◊ G blechu (2). ◊ L blechu (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVII – XVIII w.

Miejsce, gdzie się bieli płótno, bielarnia, bielnik; colibium Murm, BartBydg; solarium Murm, BartBydg, Cn (6): Blyech gdzye płotno byelą. Murm 3; Colibium, blyech, solarium locus, ubi tela candidatur BartBydg 29b, 146; Płotná bieląc/ ſtrzedz áby ná dżdżu nie legáły kiedy ſiezádżdży/ bo mu bárzo ſzkodźi/ prędko zgniie: dla tego dobry goſpodarz álbo goſpodyni/ blechu ſie ſtrzeże: gdy ſie ták dobrze domá ſpráwić może. GostGosp 104; dom rzemieślnicy: támże y goſpodárſki. zá nimi blech w bok/ ſadzawki podnim/ á coby ſnádnię złowne. GostGospPon 170.
W przen (2): chocia mu [Smolikowi] ná ſkorze/ gláncu vchybili/ Ale mu cnotę przedſię/ pięknie wybielili. Tego blechu káżdemu/ ſzukáćby przyſtało/ Bo zá dyabłá vrodá/ kiedy cnoty máło. RejZwierz 66v; Więc tą liśią poſtáwą młodego dźiedźicá/ Xiążę y Groffá zniſzcżą/ y Woiewodźicá/ Pochlebcy nieſzláchetni. Ali moy ná ble/ Nábáwi one łotry y chlebá/ y śmiechu. KlonWor 57.

Synonimy: bielnica, bielnik.

Cf BLECHA

KN