Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: BIELONOW

Następne hasło: BIELONY »

BIELONOWY (30) ai

bielonowy (28), bielunowy (1), bielenowy (1); bielonowy SienLek (11); bielunowy Calep; bielonowy : bielenowy FalZioł (17 : 1).

bielonowy (7), bielonow (4), bielonowy a. bielonow (19); bielonowy SienLek (2), Calep; bielonowy : bielonow FalZioł (4 : 4).

e jasne, pierwsze o pochylone, drugie w -ow- jasne, w -ow z tekstu nie oznaczającego pochyleń.

Fleksja

sg
m	N	bielónowy, bielónow	n	N	bielónow(e)
	G	bielónow(e)go		G	bielónowégo
	D	bielónow(e)mu		D	bielónowému
	A	bielónowy		A	bielónowé
	I			I	bielónowym

pl
G		bielónowych

sg m N bielónowy (5), bielónow (4); (attrib) bielónowy (4), bielónow (4). ◊ G bielónow(e)go (2). ◊ D bielónow(e)mu (1). ◊ A bielónowy (2). ◊ n N bielónow(e) (1). ◊ G bielónowégo (10); -égo (1), -(e)go (9). ◊ D bielónowému (1). ◊ A bielónowé (1). ◊ I bielónowym (2). ◊ pl G bielónowych (1).

Sł stp brak, Cn s.v. bielun, Linde bez cytatu.

Znaczenia

Przymiotnik od „bielon” ‘roślina trująca z rodziny psiankowatych’ (30)

Przymiotnik od „bielon” ‘roślina trująca z rodziny psiankowatych’; hyoscyaminus Cn (30): Zaſię kiedyby Sokoł barzo miał laxę/ dayże mu trochę pić ſoku bielonowego/ á gebę mu w nim rozmacżay FalZioł IV 23b; Syrop grzybieniowy, Syrop bielonowy Ty ſyropy ſlużą na wſzelką zimną przycżynę FalZioł V 105, I 65c [6 r.], 104c, IV 22a, V 80, 112v (17); gdy bole nádchodzą: nád tho bielonowy korzeń/ przywięż do lewego vdá zadźierzgiem SienLek 114; dobré théż y ſámo koźie mléko przećiw temu iádowi/ y przećiw náśieniu bielonowému. SienLek 156; weźmiſz liśćia Bielónowégo/ Rzepiku/ Bábki SienLek 162, 56, 71v [2 r.], 76 [2 r.], 78, 111, 122v; Hyoscyaminus ‒ Bieliunowi. Calep 494a.

W charakterystycznych połączeniach: bielonowy(-e) korzeń (2), liście (8), nasienie (7), sok (5), syrop.

Wyrażenie: »jad bielonowy«: Przeciwi ſię [wodka piołynowa] iadowi bielonowemu FalZioł II 9b.