Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: BIJAĆ

Następne hasło: BIJAK »

BIJAĆ SIĘ (8) vb impf

sie (6), się (2).

Fleksja

inf	bijać się

praet
	sg		pl
3	m	bijåł się	m pers	bijali się

inf bijać się (1). ◊ praet 3 sg m bijåł się (2). ◊ 3 pl m pers bijali się (5).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII w. s.v. bić się.

Znaczenia

Iter. od „bić się” (8)
- 1. Bić jeden drugiego, zadawać razy wzajemnie (1)
- 2. Walczyć, wojować, potykać się (6)
- 3. Uderzać samego siebie (1)

Iter. od „bić się” (8):

1. Bić jeden drugiego, zadawać razy wzajemnie [z kim] (1): [Jastrzębowie] Záwżdy śię z ſobą bijáli/ Inym ptakom pokoy dáli. BierEz S2v.

2. Walczyć, wojować, potykać się (6): Covinus — Woz woienni, sktorego, kiedaſz francuzowie byali ſzie. Calep 266a.

bijać się z kim (5): RejWiz 28v; On Brutus ktory mężnie z Obrzymy ſie biyał/ Z dálekáby pewnie dziś Woyciechá omiyał. PaprPan C2, L3v. Cf Szereg.

Szereg: »łamać się i bijać« (2): A to byli tácy mocarze że ſie ze lwy/ s ſmoki/ y z inemi okrutnemi źwirzęty łamáli á bijáli. RejZwierc 62v [idem] WerGośc 257.

3. Uderzać samego siebie [czym] (1): To ſie w ten cżás nágo bijáli bicżmi z niedźwiadki żeláznemi/ biegáiąc by ſzaleni po vlicach. BielKron 152.

Synonimy cf BIĆ SIĘ.

Formacje pochodne cf BIĆ SIĘ.