[zaloguj się]
[pdf]

BLUŹNIWY (3) ai

Fleksja
sg
m Abluźniw(e)go f A
I Ibluźniwą
pl
V m an bluźniw(e)

sg m A bluźniw(e)go (1). ◊ f I bluźniwą (1). ◊ pl A m an bluźniw(e) (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII w.

Bluźniący, skłonny do bluźnienia, uwłaczający komuś lub czemuś; bluźnierczy, obelżywy (3): Potym vmył twarz/[...] y rzekł: Mowi Pan Bog/ iżeś wypuścił mężá bluźniwego/ będzye twoiá duſzá zá iego/ on cię zábije. BielKron 85v.
Wyrażenie: »blúźniwa mowa«: ten przewrotny cżłowiek wiele ludzi zwiodł ſwą zdrádliwą á bluźniwą mową ná ſwoię ſtronę BielKron 7.

peryfr. »pies bluźniwy [przeciw komu]« (obelżywie o Mahometanach): będźiem bić ty pſy bluźniwe przećiw wierze Krześćijáńſkiey. BielKron 460.

Szereg: »zdradliwy a bluźniwy« cf »bluźniwa mowa«.

Cf BLUŹNIERSKI, BLUŹNY

BZ