Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [BŁAGAĆ SIĘ]

Następne hasło: [BŁAGAJĄCY SIĘ] »

BŁAGAJĄCY (1) part praes act

Fleksja

G sg m błågając(e)go.

Sł stp brak, Cn: s.v. błaganiu służący, Linde brak.

Znaczenia

Łagodzący, zjednujący sobie (o stosunku do bóstwa)

Łagodzący, zjednujący sobie (o stosunku do bóstwa) [co, czym]:

Zwrot: »błagający gniew«: á nád to niewiem iákoby dwu Bogu vſzedł? iednego gniewliwego y niemiłośiernego/ [...] a drugie^go lutośćiwego y w drugim gniew y zwierzchność prośbámi błagáiącego? CzechEp 188.

Cf BŁAGAĆ