Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: BŁOGOSŁAWIĄCY

Następne hasło: BŁOGOSŁAWIĆ »

[BŁOGOSŁAWICIEL sb m

Fleksja

N sg błogosławici(e)l.

Sł stp, Cn brak.

Znaczenia

[Człowiek, który komuś dobrze życzy, sprzyja]

Człowiek, który komuś dobrze życzy, sprzyja; benedicens PolAnt: przeklinacż twoy/ przeklety [!]/ á błogosłáwićiel twoy/ błogosłáwiony. BudBib Gen 27/29 (Linde).

Cf BŁOGOSŁAWIĄCY]