Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [BŁONARZ]

Następne hasło: BŁONIANY »

BŁONECZKA (5) sb f

błoneczka (4), błaneczka (1) Calep.

Teksty nie oznaczają pochyleń; prawdopodobnie e oraz a jasne.

Fleksja

	sg	pl
N	błoneczka
A	błoneczkę	błoneczki
I		błoneczk(a)mi

sg N błoneczka (2). ◊ A błoneczkę (1). ◊ pl A błoneczki (1). ◊ I błoneczk(a)mi (1).

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.

Znaczenia

Cienka tkanka, powłoka w organiźmie ludzkim lub zwierzęcym (5)
- a. Błony płodowe – pęcherz otaczający płód w łonie matki (2)
- b. Łożysko (1)

Cienka tkanka, powłoka w organiźmie ludzkim lub zwierzęcym; vesicula Calep (5): á tho ieſt Circul to ieſt krążek z vriny: ktori nieiednaki bywa, A ten znamionuie komorki błonecżki y mozg wſzytek głowy. FalZioł V 7; Vesicula ‒ Błaneczka, macharzinka. Calep 1117a.

a. Błony płodowe – pęcherz otaczający płód w łonie matki (2): Dzieciątko w żywocie matcżynem trzema błonecżkami bywa vwikłano. FalZioł V 15v, V 16.

b. Łożysko (1): [ziele kokornak] Też wipądza zmacicze vmarły płod y żywy/ y błonecżkę wktorey dziecziątko bywa zową ſecundiną lekarze FalZioł I 10a.

Synonim: macharzynka; a. czyn.