Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [BŁYSKOTNY]

Następne hasło: [BŁYSNĄĆ] »

BŁYSNĄCY (2) part praes act impf

Fleksja

sg
m	N	błysnący

pl
G		błysnących

sg m N błysnący (1). ◊ pl G błysnących (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

Błyszczący, połyskujący (o odblasku, połysku przedmiotów lśniących) (2)

Błyszczący, połyskujący (o odblasku, połysku przedmiotów lśniących) (2): Nie pátrzyć Pan ſławnych miaſt/ ni wyſokich zamkow/ Ni z błyſnących Mármorow/ wykowánych gankow. RejZwierz 108.

Szeregi »jasny a błysnący«: SZpiſglas ieſth kruſzecz podobny ołowowi [...] ten ſzpiſglas ieſth nalepſzy kthory gdy przełomiſz ieſt iaſny/ á błyſnączy FalZioł III 39c.

Synonim: jasny.

Cf [BŁYSNĄĆ]