![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: BRAKOWANIE | Następne hasło: [BRAKOWNICZKA] » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
BRAKOWANY (2) part praet pass impf
Wszystkie samogłoski jasne.
Fleksja
| sg | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| m | N | f | N | brakowanå | |
| A | brakowany | A | |||
sg m A brakowany (1). ◊ f N brakowanå (1).
Sł stp s.v. brakować, Cn, Linde brak.
Odrzucany, wybrakowany, lichy; nie przyjmowany, wycofany z obiegu (2): Nie wſzytkoć mury wiodą máterią przednią. Z boków cegłę rumieńſzą/ y kámień ćioſány/ W pośrzodek ſztuki kłádą/ y grus brákowány. KochFr 35; Monétá Koronna áby byłá bráná/ á fałſzywa brákowána SarnStat 512.
Cf BRAKOWAĆ
ZZie