[zaloguj się]
[pdf]

BRANIEC (8) sb m

a jasne.

Fleksja
sg pl
G brańc(o)w
D brańcowi
A brańca brańce
I brańc(e)m brańcy

sg D brańcowi (2). ◊ A brańca (1). ◊ I brańc(e)m (1). ◊ pl G brańc(o)w (1). ◊ A brańce (2). ◊ I brańcy (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII – XVIII w.

Jeniec, niewolnik, więzień; captivus Cn (8): Annye dzyewcze orzechowey stroyla Walka myelczarza pana Marczina brancza LibMal 1552/172; Rzymiánie [...] ſłáli bráńce y złocżyńce zá morzá BielKron 335v; Oſadzał bráńcy źiemię Polſką Boleſław/ ktorzy ſiali y oráli po wſiách puſtych. BielKron 349v, 103v [2 r.]; Więc też y niewolniki cudze/ v Poháńcow Przedáie zdraycá miáſto ſwoich właſnych bráńcow. KlonWor 26.
Szeregi: »braniec a niewolnik«: iż thy będąc bráńcem á niewolnikiem náſzym/ śmiałeś ſie krolem vcżynić Rzymſkim. BielKron 103v.

»brańce albo więźnie«: Wſtąpiłeś ná wyſokośći y poimałeś bráńce álbo więźnie. [bibl. duxisti captivam captivitatem PolAnt Ps 68/19, cepisti captivitatem Vulg Ps 67/19] SarnUzn D6v.

Synonimy: jeniec, niewolnik, pojmaniec, więzień.

MB