[zaloguj się]
[pdf]

BRONIĄCY SIĘ (4) part praet act

się (2), sie (2).

o jasne.

Fleksja
sg
f Dbroniącéj się
pl
G broniących się
A subst broniąc(e) się

sg f D broniącéj się (2); -éj (1), -(e)j (1). ◊ pl G broniących się (1). ◊ A subst broniąc(e) się (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Reagujący obronnie na napaść lub wyrządzoną krzywdę, odpierający atak lub oskarżenie; defendens Vulg (4): Sumeńſki grod wzięli/ Gdzie broniących ſię Turkow o kilko ſet ſcięli StryjKron 602; Y vkázuią [narody, które zakonu nie mają] vczynki práwne piſáne ná ſercách ſwoich/ gdy im ſumnienie świádectwo dáie/ y myśli oſkarżáiące y broniące ſię. [et inter se invicem cogitationibus accusantibus aut etiam defendentibus; i myśli miedzy sobą różne, abo je oskarżające abo też wymawiające. WujNT Rom 2/15] SkarKazSej 696b.
Wyrażenia: praw. »broniąca się strona«: A ieſli by nie ſtánęli [krewni zabitego]/ pokoy broniącey ſye ſtronie [...] ma być nákazan przes Sądowny wyrok GroicPorz 113v.

praw. »prawem się broniący«: á ztąd [Kortyzanowie] wielkié ſzkody vbogiéy ſzláchćie Práwem ſie broniącéy zádawáć zwykli [pauperem nobilitatem, pro sui defensione iuris impendentem JanStat 200] SarnStat 173.

Synonim: wymawiający.

Cf BRONIĆ SIĘ

KK