[zaloguj się]
[pdf]

BUCENIE (2) sb n

Teksty nie oznaczają é; pierwsze e prawdopodobnie jasne.

Fleksja
sg
N buceni(e)
G buceniå

sg N buceni(e) (1). ◊ G buceniå (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Chełpienie, pysznienie się (2): Gdzież będzie twoie bucenie/ Gdy ćię iedno ćień oſtátnie [!]. BierEz N3v.
Szereg: »wszeteczność a bucenie«: Zá potrzebą ſye to dźyáło/ á nye z wſſetecznoſći álbo bucenya yákyego. KromRozm III A3.

Cf BUCIĆ SIĘ

KN