![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.55d5b47a78d5.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[Słownik Polszczyzny XVI wieku]](/static/img/spxvi-logo.9e6c364a84ff.png){kind=logo}
![[Szukaj]](/static/img/icons/magnifier-left.03d386f15d93.png){kind=icon}
| « Poprzednie hasło: [BUNTLIWY] | Następne hasło: BUNTOWAĆ » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.783deef3e87f.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
BUNTNIK (1) sb m
Fleksja
G pl buntników.
Sł stp, Cn, Linde brak.
Uczestnik przymierza, sojuszu, związku, stronnictwa; socialis Mącz: Socialis exercitus, Woysko z buntników zebráne. Mącz 398b.
Cf BUNTOWNIK
KN