[zaloguj się]
[pdf]

BUNTOWNIK (15) sb m

o jasne.

Fleksja
sg pl
N buntownik buntownicy
G buntownika buntownik(o)w, buntownikóm
A buntowniki
I buntowniki, buntownikami

sg N buntownik (2). ◊ G buntownika (1). ◊ pl N buntownicy (3). ◊ G buntownik(o)w (2). ◊ plD buntownikóm (1). A buntowniki (3). ◊ I buntowniki (2) Mącz, SkarŻyw, buntownikami (1) LatHar.

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVIII w.

1. Człowiek występujący przeciwko ustalonemu prawu, porządkowi, uczestnik buntu, spisku; coniuratus Mącz; exitiosus, evocator servorum, factiosus, incentor, turbator Cn (14): LibLeg 10/91v [2 r.]; LubPs S6; BibRadz 2.Mach 1/11; Coniurati, Sprżiśiężeni Buntownicy. Mącz 178d; GórnDworz Ff6v; SkarŻyw 88; LatHar 317, 542, 711; Confoederácia ſtára: zprzyśięzenié przećiw buntownikóm y przećiwko Haeretykóm. SarnStat 119.
Wyrażenie: »sprzysięgły buntownik«: Nuż Hármonia dziewká Hieroná/ która niechciáłá żywá zoſtáć/ kiedy ſprzyſięgli buntowniczy przećiwko oyczu iey/ [...] Sirákuzy miáſto poſiadſzy/ okrucieńſtwá ſwego nád nim vżywáli. GórnDworz Y3v.
Szeregi: »buntownik i szemracz«: Buntownicy y ſzemrácze SkarKazSej 659a marg.

»rozrywacz i buntownik«: Przeklęty ieſt táki rozrywácz y buntownik/ ktory rozdźiały ty y roſtyrki w mieśćie ták zgodnym/ y miłośćią ſąśiedzką związánym czyni. SkarKaz 634b.

2. Uczestnik przymierza, związku (1): sociale bellum Woyná miedzi buntowniki buntu á przimierzá vczeſniki. Mącz 398b.

Synonimy: 1. niespokojnik, niezgodnik, rozrywacz, szemracz, zamieszacz, zwadliwy, zwajca.

Cf BUNTNIK

KN