Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: NIESPOKOJNIE

Następne hasło: NIESPOKOJNOŚĆ »

NIESPOKOJNIK (2) sb m

Fleksja

N sg niespokojnik (2).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.; poza tym bez cytatu s.v. spokojny.

Znaczenia

Człowiek powodujący zamęt, niepokój (2)

Człowiek powodujący zamęt, niepokój (2): Agitator et exagitator. Nieſpokoynik nágábácz yáko niektorzi mówią. Mącz 6b; Turbator ‒ Nieſpokoinik, rozruch cżiniaci. Calep 1094a.

Synonimy: buntownik, nagabacz, niezgodnik, zamieszacz, zwadliwy, zwajca.