[zaloguj się]
[pdf]

NIEZGODNIK (1) sb m

e oraz o jasne.

Fleksja
sg pl
N niezgodnik niezgodnicy

sg N niezgodnik. ◊ [pl N niezgodnicy.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

Ktoś kłótliwy, siejący niezgodę: Discordialis Qui discordiam excitat et parit. ‒ Niezgodnik. Calep 330a.

[W połączeniu szeregowym: pośiał też on [tj. szatan] [...] naśienié złośliwé/ [...] z którego vrośli [...] niezgodnicy/ zazdrośnicy/ odſzczépiency/ sektarze BiałPos 250 (Linde).]

a. [Ktoś pozostający z kimś w nieprzyjaźni, przeciwnik [z kim]:

W połączeniu szeregowym: Bog ieſt miłość [...] Ale Boży przećiwnik s Kryſtuſem niezgodnik/ Duchowi ſwiętemu odpornik/ cżłowiecży ſzkodnik/ Szatan GilPos 65 (Linde).]

Synonimy: niespokojnik, swarca, zwajca.

Cf NIEZGODNY

KK