[zaloguj się]
[pdf]

ROZRYWACZ (2) sb m

o prawdopodobnie jasne (tak w roz-); a jasne.

Fleksja
sg pl
N rozrywacz
D rozrywacz(o)m
A rozrywacze

sg N rozrywacz (2). ◊ [pl D rozrywacz(o)m. ◊ A rozrywacze.]

Sł stp brak, Cn s.v. rozrywam kogo, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przykładów) – XVII w.

1. Ten, kto narusza jedność, wichrzyciel, buntownik; ruptor Calep (2): Calep 932a; [[Apostoł mówi:] Wyrzuććie kwás z pośrzodku śiebie/ patrzćie ná złe robotniki/ pátrzćie ná rozrywácże SkarUp 8; SkarProces 27].

[W połączeniu szeregowym: Biádá rozrywáczom/ [...] fałſzywey bráćiey/ odſzczepionym członkom/ ſynom złośći/ ktorzy śieią miedzy bráćią niezgodę. SkarKaz 211b (Linde).]

Szereg: »rozrywacz i buntownik« (1): Przeklęty ieſt táki rozrywácz y buntownik/ ktory rozdźiały ty y roſtyrki w mieśćie ták zgodnym/ y miłośćią ſąśiedzką związánym czyni. SkarKaz 634b.
2. [Ten, kto usuwa, unieszkodliwia coś; dissolutor Cn [czego]:
Szereg: »rozrywacz a rosypacz«: iż ten Pan ieſt rozrywácż á roſypacz káżdego niebeſpiecżeńſtwá náſzego. KomentHozeasz [612].]

Synonimy: 1. buntownik, zamieszacz; 2. rosypacz.

ZCh