[zaloguj się]
[pdf]

CAROWICZ (8) sb m

carowicz a. carowic (8).

Pisane zawsze: czarowycz, prawdopodobnie wymowa carowicz (por. rus. carewicz).

Prawdopodobnie a pochylone, o jasne (tak w carowa, carz).

Fleksja
sg pl
N cårowiczy
G cårowicza cårowicz(o)w
D carowicz(o)m
I cårowiczy

sg G cårowicza (1). ◊ pl N cårowiczy (2). ◊ G cårowicz(o)w (2). ◊ D carowicz(o)m (1). ◊ I cårowiczy (2).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII w.: carzewic.

Zapożyczony z Rusi tytuł tatarskich „sułtanów” (synów chanów, z ruska „carów”) lub innych nie panujących męskich potomków dynastii tatarskich (8): othim poradzywſsi ſſye y ſſynmy moymy Czarowyczy. y z vlani, [...] thwardą na thoſmi prziſſzyege vczinyly LibLeg 10/95v; gonczow y poſlow ſwoych mi do was [...] nye bedziem poſſilaczy, yedno wedle dawnego obiczaya napyerwey od nas poſſel [...] y od Czarowycza ſtarſzego ktori yeſth na mieſczv naſzim y od thich Czarowyczow ktorzi podnym ſą [...] wyeczey tego ych niebedziem ſlacz LibLeg 10/97–97v; zadnich trvdnoſczy y lekkoſczy ym ſamim, y ſlvgam ych mi ſamy, y naſzi ſinowye Czarowyczi [...] niebedziem ym wirzadzacz. LibLeg 10/97v, 10/96v, 97, 97v, 98.

HG