[zaloguj się]
[pdf]

CECHOWANIE (4) sb n

Pierwsze e, o oraz a jasne, końcowe e z tekstów nie oznaczających é.

Fleksja
sg
N cechowani(e)
G cechowaniå
L cechowaniu

sg N cechowani(e) (2). ◊ G cechowaniå (1). ◊ L cechowaniu (1).

Sł stp brak, Cn s.v. piątno; Linde XVI w. (jeden z tych samych przykładów) s.v. cechować.

Opatrywanie znakiem, znakowanie, piętnowanie (4):

cechowanie czego (1): Tudicula, [...] Zelázo/ dłuto/ piątno do cechowánia kłód/ beczek/ y ynſzych ſędów należące. Mącz 467c.

W przen [czego] (1): Po tych przeſtráchoch á po tym cechowániu tych beſtiy/ tu iuż też Apoſtoł wypiſuie/ iáko theż náſz Báránek Pan náſz Iezus Kriſtus cechuie wierne ſwoie RejAp 116v.
a. Wypalanie piętna jako kary za popełnione przestępstwo; może też rezultat cechowania ‒ wypalone piętno; ustio Mącz (2): Tákie cechowánie ná złodźieioch dla thego bywa/ áby ie ludźie ználi/ á ich ſye ſtrzegli. GroicPorz kkv.
Szereg: »piątnowanie albo cechowanie« (1): Ustio item, Palenie gorącim żelázem/ piątnowánie álbo cechowánie. Mącz 508d.

Synonimy: piątnowanie, pryskowanie, znamionowanie.

Cf 1. CECHOWAĆ

ZZa