[zaloguj się]
[pdf]

1. CECHOWY (6) ai

-e- (1) Mącz, -é- (1) OrzQuin; o jasne.

Fleksja
sg
mNcechowy fN
Acechow(e)go Acechowa
Icechowym I
pl
I m cechowymi

sg m N cechowy (2). ◊ A cechow(e)go (1). ◊ I cechowym (1). ◊ f A (attrib) cechowa (1). ◊ pl I m cechowymi(1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII – XVIII w.

Przymiotnik od „cech” (6):
1. Od znacz. związek rzemieślników (3):
Wyrażenia: »list cechowy« (1): Thak yſz koſzdi thowarziſſz albo czeladnik Rzemieſła Rzezniczego, ktory od ynąd prziwandruie, ma śie przodkiem listem Cechowim wiwieścz. ListRzeź w. 25.

»cechowy mistrz« (1): gdyżem ći ſye ia bárzo chudy á nie wándrowny Cieślá/ budowáć wieże téy przed wámi Céchowymi Miſtrzmi nie wſtydał OrzQuin M2v.

»zbroja cechowa [= będąca własnością cechu]« (1): Iáko zbroiá Cechowá/ y káptur pogrzebny Przyda ſię temu ktory chce w żáłobie chodźić KlonWor 54.

2. Od znacz. stowarzyszenie, zgromadzenie; contribulis Mącz, Cn; tribulis Calep, Cn; curialis, curiatus, curionius Cn (3):
Wyrażenie: »cechowy brat« (3): Contribulis, Cechowy brát/ Z yednego bráctwá/ powiátu/ etć. Mącz 464b; Calep 1084b; Tego lichwiarz záwoła cechowego brátá KlonWor 78.

Synonim: bracki.

Cf CECHOWSKI

ZZa