[zaloguj się]
[pdf]

CEGIELNY (6) ai

Oba e jasne.

cegiel- (5), cegel- (4).

Fleksja
sg
mNcegielny fNcegielnå
Acegieln A

sg m N cegielny (3). ◊ A cegielny (1). ◊ f N cegielnå (2).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVII w. (z Cn).

1. Przymiotnik od „cegła”, uczyniony z cegły; latericius Mącz (5): Seth vcżynił w Syriey dwá ſłupy/ [...] dla powodźi kámienny/ á dla ogniá cegielny BielKron 3v; ſtára materia ták kámienna yáko cegielna z rozwálonego budowánia/ ſtáry mur. Mącz 359d, 185b [2 r.].
Wyrażenie: »cegielny piec« = cegielnia (1): Lateraria Cegielnicá albo też Cegelny piec. Mącz 185b.
2. Czerwony o odcieniu cegły (1): Heluus color, Bronátna cegielna álbo płowa maść. Mącz 154c.

Synonim: 2. brunatny.

Cf CEGLANY, CEGLASTY, CEGLISTY, CEGŁOWY

DM