[zaloguj się]
[pdf]

CHLUSNĄĆ (5) vb pf

Fleksja
praet
sg
3 m chlusnął
f chlusnęła
imperativus
sg
2 chluśni

fut 3 sg chluśnie (1). ◊ praet 3 sg m chlusnął (1). ◊ f chlusnęła (2). ◊ imp 2 sg chluśni (1).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI (dwa z tych samych przykładów) – XVIII w.

1. Uderzyć, zadać raz; tu: w przen (4):

chlusnąć kogo (3): álić oná iáko Moſkwićin [...] tuż wnet zá poſłem woyſko wypráwi/ áni wzwieſz s ktorey cie ſtrony chluſnie. RejZwierc 153; KlonWor **2v. Cf Zwrot.

chlusnąć komu (1): A ty/ ô morſka Venus/ chluśni zraz téy pániéy KochFr 33.

Zwrot: »[kogo] chlusnąć kosą« (1): Kiedy cie mizerna śmierć ták chluſnęłá koſą/ Leżyſz w nędzney koſzuli/ á to inſzy nioſą. RejWiz 83v.
2. Uderzyć gwałtownie, gruchnąć [o co] (1): Spádłá z gory [...] oná cżáſzá: [...] Wielkim hukiem y gromem o źiemię chluſnęłá KlonWor 24.

Synonimy: uderzyć, ugodzić.

Formacje pochodne cf CHLUSTAĆ.

Cf CHLUŚNIENIE

DM