[zaloguj się]
[pdf]

CHOCHOŁ (3) sb m

chochół (1), chochoł (1) Mącz (1 : 1).

Fleksja
sg
N chochoł, chochół
I chochoł(e)m

sg N chochoł (1), chochół (1). ◊ I chochoł(e)m (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI (dwa z tych samych przykładów) ‒ XVII(XVIII) w.

Wierzch, czub, okrągło spiczaste zakończenie; culmen, fastigium Mącz; turbo Cn (3): Fastigium, Szpicá/ Gáłká/ Nawyſzſzy wierch álbo chochół/ też wierſch á wyſokość káżdey rzeczy. Mącz 119c; Culmen, Poſzicie/ też Chochoł ná brogu Mącz 71b.
a. Wysoko upięta fryzura, kok; crines convoluti ad verticem capitis, torulus, tutulus Cn (1): Poſadzą podle niego niepewną dźiewoią; Vpſtrzoną/ przywieńcżoną/ z wymuſkánym cżołem: Z iáką świetną pázłotką/ z wynioſłym chochołem. KlonWor 68.

Synonimy: czub, szpica, wierzch.

DM