[zaloguj się]
[pdf]

CZUB (15) sb m

Fleksja
sg
N czub
A czub
L czubie

sg N czub (7). ◊ A czub (2). ◊ L czubie (6).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI – XVIII w.

1. Kępka sterczących piór lub grzebień na głowie ptaka; crista BartBydg, Cn; cirrus, iuba gallinaceorum Cn (6): Murm 82; Crista, dr. illud, quod eminet supra galeam et super capita quarundam avium, ut galli, pavonis, czvb vel grzebyen BartBydg 37; DVdek ieſt ptak maiączi cżub na głowie FalZioł IV 26c; RejWiz 55; Albo Pawie pierze Wronie/ By ie też miáłá w ogonie/ Y Pápuże k temu w cżubi[e] Przedſię Wronká w śmieciu dłubie. RejPos Ooo6; Przećiw niemu Geranos wyſoki wyſkocży/ Cżub poſtáwi/ pior wznieśie/ á zákruli ocży. KmitaSpit B3v.
2. Stercząca ozdoba z piór, włosia itp. na nakryciu głowy, pióropusz, kita; także strojny czepiec ze sterczącą ozdobą; crista Calag; apex Cn (4): Czwarti czepiecz wegerſki, perlowi albo czub Saczowań na Talar 160 WyprKr 33v, 33; na głowę wdział szyszak złocony, Koniowłosy na wierzchu trząsł się czub ogromny KochMon 31; Calag 188a.
3. Pęk włosów sterczących nad czołem albo na wierzchu głowy; może też wierzch głowy; cirrus BartBydg (4): Cirrus, dr. plicatura capillorum in anteriori parte, kądzyorek; cirrus, czvb BartBydg 28b; Bárzo mu przeplewiono iákoś włos ná cżubie. RejWiz 30v; To iuż goni kogutá ogon mu wyſkubie/ Pioro zátknie zá cżapkę tu práwie ná cżubie RejWiz 89v; Nie ztworzą ćię Pánem ſkárby/ Ni drogie ſzárłatne fárby/ Ni świetna w cżubie Koroná RybGęśli C3.
4. Wierzch, zakończenie (1): Sidłá/ ktorym ziętá ieſt oboiá rybá/ Zbiégáią ſye ná oſtrym czubie Wielorybá Pod iednę ſpólną gwiázdę KochPhaen 15.

Synonimy: 1. grzebień; 2. chochoł; 3. kędziorek; 4. chochoł.

ZZie