[zaloguj się]
[pdf]

CHOROHEWNY (1) ai

chorohewny (1), [chorągiewny].

Fleksja
sg
mNchorągiewny
pl
G chorohewnych

[sg m N chorągiewny.] ◊ pl G chorohewnych.

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI – XVII(XVIII) w.

Przymiotnik od „chorągiew” ‘oddział wojska’: [Piękna ty (ieſteś) przyiaćiołko moiá/ iáko Thircá/ cudna iáko Ieruſzalim/ ogromna iáko oboz chorągiewny [castra cum vexillis]. BudBib Cant 6/3 (Linde).]
Wyrażenie: »chorohewny pan« = dostojnik ziemski (z czes. horúhevný pán): IEden mowił iż máło/ żydow á kápłanow/ A ktemu też ſláchćicow/ chorohewnych pánow. RejFig Ddv.

Cf CHORĄGWIANY

DM