Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: 1. CHYBAĆ

Następne hasło: CHYBAĆ SIĘ »

2. CHYBAĆ (3) cn i pt

cn (2), pt (1).

a jasne.

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

I. Spójnik w funkcji wyłączającej; wyłącza zdania (2)
- a. Nawiązuje do poprzedniego wypowiedzenia (1)
- b. Nawiązuje do poprzedniego wypowiedzenia i równocześnie wprowadza zdanie okolicznikowe warunku wyłącznego, które rozpoczyna nowy okres warunkowy (1)
II. Partykuła; wyraża ograniczenie, wyłączność; jedynie tylko, wyłącznie (1)

I. Spójnik w funkcji wyłączającej; wyłącza zdania (2):

a. Nawiązuje do poprzedniego wypowiedzenia (1): Doſyć ſye mężnie potkał/ y mężnie ſye brónił/ Lecz ſye z rzadká mąż dobry ná woynie vchronił Smierći: chybáć to chaſſá tám zoſtawa żywa/ Co ſercá nié ma PudłFr 45.

b. Nawiązuje do poprzedniego wypowiedzenia i równocześnie wprowadza zdanie okolicznikowe warunku wyłącznego, które rozpoczyna nowy okres warunkowy (1):

Połączenie: »chybaćby ... tożciby« (1): Bo gdy bys ty chciał nieboże Wſzytko ſie ſtać dobrze może Bo bych ia w to vgodzyła Przed wſzemi bych cie ganiłá Cżaſem ći bych nałaiała Trafić bym ia w to vmiała Chybać by mu diabeł criſlił Toż ći by ſie ſnadz domyſlił RejJóz E.

II. Partykuła; wyraża ograniczenie, wyłączność; jedynie tylko, wyłącznie (1): Doſyć było wſzégo wczorá/ A dźiś gdym weyźrzał do worá/ Ali puſtki iáko w leśie/ Chybáć wino ſkarb więc nieśie. PudłFr 22.

Synonimy cf 2. CHYBA.

Cf 2. CHYBA