[zaloguj się]
[pdf]

CHYBIAĆ SIĘ (2) vb impf

Zawsze sie.

Fleksja
indicativus
praes
sg
2 chybiåsz się
3 chybiå się

praes 2 sg chybiåsz się (1). ◊ 3 sg chybiå się (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI (jeden z tych samych przykładów) i XVIII w.

Być w niezgodzie; zawierać niejasności, nieścisłości, mylić się (2): á to wedle porządku Státutu Láćińſkiégo, bo Polſki nieco ſie chybia. SarnStat 244.
Zwrot: »chybiać się z prawdą« = być w błędzie (1): Erras si id credis, Chybiaſz ſie dáleko s prawdą/ yeſli temu wierziſz. Mącz 108a.

Formacje pochodne cf CHYBIĆ SIĘ.

KW