[zaloguj się]
[pdf]

CHYBIĆ SIĘ (3) vb pf

Zawsze sie.

Fleksja
inf chybić sie
praet
sg
3 n chybiło sie

inf chybić sie (1). ◊ fut 3 sg chybi sie (1). ◊ praet 3 sg n chybiło sie (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

1. Nie trafić do celu, spudłować (o ciosie) (1): Inanem impetum facere, Chybić ſie. Mącz 295d.
2. Nie ziścić się (1): Czoskolwiek ſie ktoremu na ten cżas znas ſniło To iako on powiedział nicz ſie nie chybiło RejJóz K4.
3. Zabraknąć [czego] (1): y máło mu ſye téż chybi ónéy liczby Strum L.

Formacje pochodne: pochybić się, uchybić się; chybiać się.

KW