[zaloguj się]
[pdf]

CHYNĄĆ SIĘ (6) vb pf

się (3), sie (3).

Fleksja
inf chynąć się
praet
sg pl
3 m chynął się m pers chynęli się
f chynęła się m an

inf chynąć się (1). ◊ fut 3 sg chynie się (2). ◊ praet 3 sg m chynął się (1). f chynęła się (1). ◊ 3 pl m pers chynęli się (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI (jeden z tych samych przyładów) – XVII w.

Skierować się, skłonić się w jakimś kierunku (6): A ktorzy záś ná zachód ſłońcá ſye chynęli/ Aż zá wodę głęboką źimnéy Láby wźięli. KochProp 13; A gdzie ſię Narew na práwo chynęłá/ [...] Pod ſławny Olbiąg/ NOGATEM to zową KlonFlis G4v, D2.
W przen (3): iákoś ſię w tey grze rozno ſzcżeśćie chynie. CzahTr I3v.

chynąć się ku czemu (2): wiek móy nieſzczęśliwy Chynął ſye ku nocy KochPs 151; Tákże też y przyiaćiel ku ſzcżeśćiu ſie chynie CzahTr H4v.

Formacje pochodne: ochynąć się, pochynąć się, uchynąć się, zachynąć się.

KW