[zaloguj się]
[pdf]

CUDOWY (10) ai

o jasne.

Fleksja
sg
m G f Gcudow(e)j n Gcudow(e)go
Icudowym Icudową I

sg m I cudowym (3). ◊ f G cudow(e)j (1). ◊ I cudową (5). ◊ n G cudow(e)go (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Nadzwyczajny, niewytłumaczalny, przypisywany działaniu sił nadprzyrodzonych (10): A obrony im żadney naſkrętney y cudowey nie obiecowano CzechRozm 185; A zażby im dáleko więcey nie dopuśćił był [...] iáką znácżną cudową plagą pokaránia/ ábo y nád onym zdraycą ſwym Iudaſzem? CzechEp 28; á miánowićie/ iż niezlicżony lud ná puſzcży/ przez lat 40. cudową mánną podeymował. CzechEp 189; Niechcemyli przećiw przyrodzeniu y piſmu ś. mowić y cudowego rodzenia wprowádźić ná świát. CzechEp 293, 189 [3 r.].
Wyrażenie: »cudowym obyczajem, sposobem« (2 : 1): Choćiaſz tey mocy ſwoiey cudowym obycżáiem [...] nie pokázuie. CzechRozm 183v; Wſzákże ſie to rzadko pokázuie: á práwie cudowym ſpoſobem to ná ludźi przypásćby muſiáło CzechRozm 239v, 29.

Cf CUDOWNY

ZZa