[zaloguj się]
[pdf]

CYNIKUS (6) sb m

cynikus (3), cynnikus (1), cynik (1), cynikus a. cynik (1); cynikus : cynnikus : cynik BielŻyw (2 : 1 : ‒), SkarJedn (1 : ‒ : 1).

cy- (5), ci- (1); -nik- (4), -nic- (2).

Fleksja
sg pl
N cynikus
G cynnik(o)w
L cyniku

sg N cynikus (4). ◊ L cyniku (1). ◊ pl G cynnik(o)w (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Wyznawca kierunku filozoficznego zwanego cynizmem [cinici – sekta była filozofów, którym się nic nie podobało, każdej rzeczy z urąganiem przyganiali i w wzgardzeniu mieli Mącz 77c] (6): DYogenes Cinicus mędrzec [...] nazwan był Cynicu[s] iakoby pſal dla pieſkich obycżaiow BielŻyw 68, 69; Po nim ná teyże nieſzcżęśliwey Stolicy śiedział/ Maxim Cynikus Apollinaryſta SkarJedn 391, 179, 391.

MM