[zaloguj się]
[pdf]

1. CZEKAN (2) sb m

czekan (1), czakan (1); czekan KmitaSpit; czakan BielKron.

e prawdopodobnie jasne (tak Cn); pierwsze a jasne; -kan- (1) BielKron, -kån- (1) KmitaSpit.

Fleksja
sg pl
I czekån(e)m czakany

sg I czekån(e)m (1). ◊ pl I czakany (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII – XVIII w.

Dawna broń w kształcie osadzonego na lasce topora; Amaronia securis, bipennis, malleolus sive securicula militaris levis, martiobarbulum, martiobarbulus Cn (2): wyieſzdżáli przećiw im náſzy/ ále wſzędzie zſwoią ſzkodą/ bo ie cżákány przez zbroie dziubáli. BielKron 309; ćiął go ták potężnie Zoch cżekanem/ że z cápem obálił go mężnie. KmitaSpit B4v.

AL