[zaloguj się]
[pdf]

CZYRWIWY (3) ai

czyrwiwy (6), czerwiwy (2); czyrwiwy RejWiz (4), RejZwierz, RejZwierc; czerwiwy Mącz, OrzQuin.

-e- (1) Mącz, -é- (1) OrzQuin.

Fleksja
sg
mNczyrwiwy fNczyrwiwå nNczyrwiw(e)
Aczerwiwy A A

sg m N czyrwiwy (2). ◊ A czerwiwy (1). ◊ f N czyrwiwå (2). ◊ n N czyrwiw(e) (3).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI (dwa z tych samych przyładów) ‒ XVII w.

Przymiotnik od „czerw”; stoczony przez robaki, robaczywy (3): Cżłowiek iáko cżyrwiwe iábłko. RejWiz 53 marg [idem Cc4v]; Nadobnyć będzye Káſztan álbo Orzech włoſki/ A kiedy gi rozłupiſz áli w nim ni troſzki. Y ſciána cżáſem pyęknie málowána bywa/ A kiedybyś ią otárł áli wnet cżyrwiwa. RejWiz 91, 84v, Cc4v; Bo iákoć ſzcżep ſprochnieie/ wnet owoc cżyrwiwy/ A ná złey roli záwżdy/ vroſtą pokrzywy. RejZwierz 111v; Glans caduca, Czerwiwy żołądź. Mącz 146b; POyrzyſz záſię ná wſzyſtki ine ſthany przełożone á ſprawce Korony tey/ ieſliże nie ſą iedno iáko ná pięknym ſzcżepie sfárbowáne á piękne iábłuſzká/ á przedſię máło nie káżde cżyrwiwe. RejZwierc [193].
W przen (1): biorąc té tákowé zdrowé rzeczy przed śię/ y oné między ſobą z Rádámi y z Królem I. M. rózbiéráiąc przed tym/ á niżli śiekiérá gniewu tego Bożégo/ który iuż wiśi nád námi/ oſtrzem vderzy w korzeń czérwiwy wiáry/ y owſzem niewiáry náſzéy. OrzQuin Yv.

ZZa