[zaloguj się]
[pdf]

DAWIĆ SIĘ (5) vb impf

sie (4), się (1).

a pochylone.

Fleksja
inf dåwić się
indicativus
praes
sg pl
1 dåwie [
3 dåwi się dåwią się

inf dåwić się (1). ◊ praes 1 sg dåwie [!] się (1) Calep. ◊ 3 sg dåwi się (1). ◊ 3 pl dåwią się (2).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde s.v. dawić (z Cn).

1. Dławić się, krztusić się; offocari Calep; suffocari Cn (3): Dauie ſie. Calep 727a.

dawić się czym (2): kto ſie krwią cżęſtho dawi albo pluie dobrze mu ią [wódkę dębową] pić FalZioł II 5a; Dobrzeć nam z ich ręku pátrzyć/ á twárdemi ſię ná nievroſłe zęby potráwámi nie dawić SkarKaz 85b.

2. Dusić się wzajemnie (2):
Zwrot: »za gardło się dawić« (2): A tego niechcą bácżyć/ co w goſpodách ſtrawią/ Dawſzy kordy pochowáć/ zá gárdłá ſie dawią. BielSat C2v [idem] BielRozm 19.

Formacje pochodne: podawić się, udawić się, zadawić się.

Cf DAWIENIE SIĘ, DŁAWIĆ SIĘ

TK