[zaloguj się]
[pdf]

PODAWIĆ SIĘ (2) vb pf

o jasne, a pochylone.

Fleksja
praet
pl
3 m pers podåwili się
conditionalis
pl
3 subst podåwiłyby się, by się podåwiły

fut 3 pl podåwią się (1). ◊ [praet 3 pl m pers podåwili się.] ◊ con 3 pl subst [podåwiłyby się], by się podåwiły (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII w. s.v. podawić.

1. Udławić się (o wielu) (2): Nie dla tego [Kościół czytania Biblii nie dopuszcza]/ wierny cżytelniku: ále áby dzieći/ iáko mowi Apoſtoł/ ktorym zęby do chlebá y twárdych potraw nie vroſły/iedząc/ á łąmánia y zezwánia [lege: zeżwania, tj. przeżucia] mátki ſwey niecżekáiąc/ niepodawiły ſię. SkarŻyw 257.

[podawić się czym: A nie tylko tym jabłkiem dwa [tj. Adam i Ewa] się podawili, Lecz i potomstwo biedne w tenże grzech wprawili StryjPocząt 45.]

Przen [czym] (1): tedy ći miánowáni nieprzyiaciele náſzy [śmierć, grzech a czart] ſámi ſie pobiją/ ſámi ſie pokąſáią/ ſámi ſie podawią żáłoſcią á zazdroſcią/ gdy vyrzą mocnie przy nas ſtoiącego Páná náſzego RejPos 16.
2. [Pozabijać się nawzajem (o wielu): ten kupiec [...] powiadał [...], że ma żon białych dwanaście, a Murzynek ośmnaście, to każdą chowa w osobnej komorze, sam klucz od każdej nosząc, a gdyby się zejść miały, podawiłyby się RadzPodróż 143.]

Synonimy: 1. udusić się; 2. pozabijać się.

Formacje współrdzenne cf DAWIĆ SIĘ.

KW, MM