[zaloguj się]
[pdf]

DELIJUNAK (2) sb m

delijunak (1), deljunak (1); delijunak StryjKron; deljunak BiałKaz.

e prawdopodobnie jasne (tak w delija), a pochylone.

Fleksja
pl
N delijunåcy
A deljunåki

pl N delijunåcy (1). ◊ A deljunåki (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI – XVII w.

Turecki kawalerzysta, junosza, zuch (2): woyſká nieprzyiaćielſkieśćie ſpárli y del Iunaki Tureckie ná was wyſádzone/ Copiámi wáſzymiśćie pobili BiałKaz L4; Delijunaci/ Epirotſci. Wenetowie ich zowią Stradioti. StryjKron 15 marg.

SB